Manolo Franco Barón werd geboren op 14 Juli 1960 in Sevilla en het is best mogelijk dat hij op de wereld kwam met een gitaar, stevig in de armen geklemd.

Zijn buitengewoon talent en zijn muzikale roeping brachten hem in 1984 – op nauwelijks 24-jarige leeftijd en wedijverend met de echte maestros van de gitaar - de trofee “Giraldillo del Toque” ( Biënnale van Sevilla ). Een prijs die hem unaniem werd toegekend door een jury die bestond uit niets dan grote namen en zelfs met niemand minder dan Juan Carmona “Habichuela”, Mario Escudero “Serranito”, Manolo Sanlùcar, en Paco de Lucia… een jury die bij de beoordeling rekening hield met de drie facetten van het gitaarspel : de begeleiding van zang en dans en als solist. Manolo was indrukwekkend goed in alle drie.

Hoewel, en met reden, er véél gezegd wordt over deze fenomenale gitarist , onthouden we vooral hetgeen Paco de Lucia ons over hem heeft gezegd . Een mening trouwens die representatief is voor wat algemeen het aanvoelen is : “ Manolo Franco is één en al inspiratie, heeft een sprankelend gitaarspel, zit vol nieuwe ideëen. Bij alles wat hij brengt, brengt hij het bewijs van een volslagen technische perfectie. Hij toont een bezetenheid voor Flamencomuziek en voor al hetgeen wat Flamenco eigen is. Deze magistrale beheersing ontsnapt hem geen enkel ogenblik. ”

Serranito omschreef hem als “ een groot vertolker én een groot vernieuwer van de gitaar “

Manolo Franco was ook de favoriete gitarist van Antonio Mairena. Tegenwoordig is hij de vaste gitarist van Calixto Sanchez. Een zanger met wie hij zich perfect verstaat.