De absolute topper van deze editie van Odegand was voor ons de flamenco van Adela Campallo.
Campallo, telg uit een Sevillaanse familie met een bijzonder rijke flamencotraditie (broer Rafael is net als zijzelf een gevierd danser, haar andere broer, Juan, begeleidt haar op gitaar) maakte de voorbije jaren al opgemerkte passages in Namen en Roeselare. Ze danst evenveel met haar handen als met haar lichaam. Campallo’s esthetiek, de passie, de verfijning van haar handgebaren, de elegantie waarmee ze haar rokken heft, … en de combinatie van de in weemoed gesmoorde zang van Jeromo Segura en Javier Rivera en de gitaren van David Vargas en broerlief Juan zorgen voor een verbluffend, opwindend en ontroerend spektakel. “Een van de strafste tablao’s die we ooit zagen”, sms-ten we meteen na het spektakel in de Groene zaal, naar iemand die dit moois had gemist. Na afloop kregen Campallo en consorten een staande ovatie. Hun show van zeventig minuten leek er nauwelijks twintig geduurd te hebben. |
