Federico Ordoñez wordt beschouwd als één van de grootste Flamenco-danstalenten van de laatste jaren.
Na optredens met verschillende dansgezelschappen in binnen- en buitenland ging hij al snel zijn eigen weg, wat ondermeer resulteerde in voorstellingen in Bozar en Flagey.
Federico wilde echter meer en hij ging zich vervolmaken in Sevilla, waar hij deel kon gaan uit maken van een plaatselijk Flamencodans-gezelschap.
Daar leerde hij de Sevillaanse danseres Irene Álvarez kennen.
Samen met zangeres Carmen Fernandez en met de gitaristen Diego Rocha en El Rizos maakte hij “DOS”.
Het danspaar combineert kracht en techniek met elegantie en vrouwelijkheid, maar legt vooral de klemtoon op het expressieve.
Dit in een voorstelling waarin beide dansers perfect op elkaar ingespeeld zijn.
Alle emotie’s rond sensualiteit, verleiding, liefde en conflict komen volop tot uiting in deze tot de verbeelding sprekende Flamencovoorstelling.

Irene Álvarez genoot een gedegen Flamenco-opleiding in Sevilla bij de beroemde danseres/lesgeefster Matilde Coral.
Daarnaast volgde ze heelwat cursussen bij verschillende, belangrijke dansers in Jerez.
Een opleiding in twee steden dus, die al een eeuwigheid met elkaar ijveren om de titel van “hoofdstad van de Flamenco”.
Haar stijl is dan ook puur klassiek en doet vooral denken aan de beroemde school van Sevilla, die ze door een heel eigen, fijne elegantie extra benadrukt.
  
Naast haar opleiding bij Matilde Coral die ze reeds op 9-jarige leeftijd aanvatte, voltooide ze ook haar opleiding aan het Real Conservatorio de Musica y Danza Sevilla waar ze naast Flamenco ook afstudeerde in klassieke Spaanse dans, ballet en bolero.
  
Als echte Sevillana beheerst ze natuurlijk ook de Sevillanas. Deze voor haar thuisstad zo typische, maar ondertussen in gans Spanje en bij uitbreiding de ganse wereld beroemde paardans. Ook hier geeft ze blijk van een zeer spontane en zuivere stijl.